Column: In memoriam Hank Dussen

Als je maar ver genoeg over de A27 naar het zuiden rijdt zie je het blauwe ANWB-bord vanzelf verschijnen. Afrit 21, direct na het Shell station: Hank Dussen. Toen ik nog bij een middelgroot activatiebureau werkte in Amsterdam-Zuidoost, bedachten een collega - die later een wereldwijde bestseller zou schrijven over een bromvlieg - en ik, een personage met deze naam. We werkten hard en we hadden iets nodig om stoom af te blazen wanneer we een briefing ruk vonden. Tim was copy, dus die had recht van spreken, maar ik was account. Het was mijn taak om ervoor te zorgen dat briefings voldoende inspirerend waren. Achteraf gezien gebruikte ik Hank misschien meer als excuus dan als ventiel. Of als een fictieve gemeenschappelijke vijand om te bonden met de creatieve directie. 

Hank de marcommer, wij de creatieven
Hank Dussen was marcommer van middelbare leeftijd. Iemand die werkte in de marketingcommunicatie en daar ook gewoon voor uitkwam. Niet alleen marketing, ook communicatie. Een brede verantwoordelijkheid. Was Hank een man? Dat maakte ons niet uit. Hank was vooral een Hank. Iemand die niet goed kon briefen. 3 à 4 kernboodschappen in een uiting heel normaal vond. Niet snapte wat goede reclame was. Geen enkel gevoel voor taal had. Die zijn logo altijd groter wilde. Meer glitters wilde. Hank, die in Powerpoint een alternatieve key visual in elkaar kluste’. Altijd van de 3 gepresenteerde richtingen 1 campagne wilde maken. In zijn feedback aangaf iets ‘niet mooi’ te vinden. Zo iemand was Hank Dussen. Maar Hank was ook fan van creativiteit. En - hoewel het soms duwen en trekken was - altijd eindigde met: ‘Maar jullie zijn de creatieven hè?’. En zo was het. Hank de marcommer, wij de creatieven.

Verkneukelen over onmogelijke feedback van klanten
In navolging van de website www.clientsfromhell.net, een plek waar je je in de jaren voor Instagram kon verkneukelen over onmogelijke feedback van klanten, gaven we Hank op Twitter ook een profiel. Een soort Rob Mayhew avant la lettre zou je kunnen zeggen. Als je die niet kent haast je dan naar TikTok of LinkedIn. Hank liet af en toe van zich horen op twitter, en fietste dan altijd het woord marcom in zijn berichten. "Genoten van WK voetbal, marcom is ook topsport". Mijn favoriete momenten waren als hij andere marcom-professionals feliciteerde met hun nieuwe marcom-uitdaging en die dan nietsvermoedend bedankten. (Sorry Rik Ledder!). Groot is het bereik nooit geworden, de Hank in onze hoofden was voldoende. 

Hoeders van de reclame
Laatst reed ik naar een klant in het zuiden om een briefing op te halen. En toen ik langs het ANWB-bord reed overviel me een gevoel van nostalgie. Ik ging even terug in de tijd. Toen we als hoeders van de reclame het opnamen tegen de marcommers. Misschien komt het omdat ik nu bij een publisher werk. Briefings beter interpreteer. Of omdat mijn klanten een stuk creatiever zijn geworden. Opeens realiseerde ik me hoe lang Hank uit mijn leven is. En dat is maar goed ook. Hank ligt begraven bij hectometerpaaltje 24.5. En tegenwoordig  hebben we padel om stoom af te blazen. 

Vorige
Vorige

Column: Alles is Marketing

Volgende
Volgende

Jerome in podcast Zigt op Marketing